به نقل از «آفتاب»

امشب شاهد هم ترازی پنج سیاره باشید

تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۲۶۴۲

آفتاب‌‌نیوز :

در عصر روز ۲۸ مارس ۲۰۲۳، برابر با ۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۲، پنج سیاره مشتری، عطارد، زهره، اورانوس و مریخ در یک بخش کوچک ۵۰ درجه‌ای آسمان جمع می‌شوند. این پدیده بلافاصله پس از غروب خورشید با چشم غیرمسلح قابل رویت خواهد بود.

به گزارش استار واک، در این زمان، در نزدیکی افق، دو جرم درخشان را خواهید دید؛ مشتری با قدر ۲.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۱- و عطارد با قدر ۱.۳-

آن‌ها در صورت فلکی حوت (constellation Pisces)، قرار دارند و حدود یک درجه از هم فاصله دارند. بالاتر در آسمان، زهره با قدر ۰.۴- در صورت فلکی حمل یا بره (constellation Aries) به روشنی خواهد درخشید.

اگر از دوربین دوچشمی قوی استفاده کنید، اورانوس را در همان نزدیکی خواهید دید که با قدر ۵.۸ در فاصله حدود ۲ درجه از زهره می‌درخشد و مریخ با قدر ۰.۹، نزدیک ربع اول ماه در صورت فلکی دوپیکر یا جوزا (Constellation Gemini)، به هم ترازی سیاره‌ها می‌پیوندد.

آیا هم ترازی سیارات با رژه سیارات یکسان است؟

«رژه سیاره‌ای» یک اصطلاح رسمی نجومی نیست، بنابراین کمتر از اصطلاح «هم ترازی سیاره‌ای» استفاده می‌شود. «هم ترازی سیاره‌ای» در زبان عامیانه «رژه سیاره‌ای» نامیده می‌شود. علاوه بر این، هنگامی که چندین سیاره با هم در یک شب قابل مشاهده هستند، می‌توان آن را رژه سیاره‌ای نیز نامید. در طالع بینی، رژه سیاره‌ای زمانی رخ می‌دهد که چندین سیاره در یک صورت فلکی زودیاک (Zodiac constellation) قرار گیرند.

به عبارت دیگر، هم‌ترازی سیاره‌ای یک اصطلاح نجومی است و برای توصیف رویدادی به کار می‌رود که در آن چند سیاره به طور همزمان در یک سمت خورشید جمع می‌شوند، در حالی که رژه سیاره‌ای یک اصطلاح محاوره‌ای است و زمانی از آن استفاده می‌شود که چندین سیاره در یک شب در آسمان حضور دارند.

تراز سیاره‌ای چیست؟

به طور کلی، دو تعریف رایج برای هم ترازی سیاره‌ای وجود دارد:

۱. هم ترازی سیاره‌ای، یک رویداد نجومی است و اگر از بالای منظومه شمسی مشاهده شود، سیارات در یک سمت خورشید جمع می‌شوند. بعضی از مردم تصور می‌کنند که سیارات منظومه شمسی می‌توانند یک خط مستقیم را تشکیل دهند، در حالی که سیارات نمی‌توانند به یک تراز کامل در سه بُعد دست یابند.

۲. یک پدیده بصری است و زمانی که از زمین مشاهده می‌کنیم، سیارات در یک بخش کوچک از آسمان، نزدیک به یکدیگر ظاهر می‌شوند.

در واقع، هنگامی که زمین در هم‌ترازی سیارات دیگر در یک طرف خورشید قرار می‌گیرد، برای ناظر زمینی، چندین سیاره در آسمان در یک راستا ظاهر می‌شوند و هرچه هم‌ترازی سیارات نزدیک‌تر دیده شود، این پدیده دیدنی‌تر خواهد بود. البته فراموش نکنید که هم ترازی بر اساس تعریف اول، همیشه به اندازه تعریف دوم، یعنی مشاهده هم‌ترازی سیارات از زمین قابل رویت و توجه نیست، حتی زمانی که تمام سیارات در یک ربع، در فضا قرار می‌گیرند، ممکن است در سراسر آسمان پراکنده شوند. علاوه بر این، زمانی که سیاره‌های درونی به خط زمین-خورشید نزدیک شوند، ما قادر به مشاهده آن‌ها در آسمان شب نخواهیم بود.

آیا در زمان هم ترازی، سیارات در آسمان یک خط تشکیل می‌دهند؟

در هنگام هم ترازی، سیارات یک خط را تشکیل می‌دهند، اما این خط کاملا مستقیم نیست. تمام سیارات تقریبا در یک صفحه به دور خورشید می‌چرخند. در نتیجه، هنگام مشاهده از زمین، به نظر می‌رسد که سایر سیاره‌ها در امتداد دایره البروج، حرکت می‌کنند.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: چندین سیاره صورت فلکی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۲۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقشه‌ تلسکوپ فضایی «جیمز وب» از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی

«تلسکوپ فضایی جیمز وب» به پژوهشگران در نقشه‌برداری از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی کمک کرد.

به گزارش ایسنا، یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران با موفقیت از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» برای ترسیم نقشه آب‌وهوایی یک سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر گازی داغ استفاده کردند.

به نقل از ناسا، بررسی‌های دقیق در طیف گسترده‌ای از نور فروسرخ میانی، همراه با مدل‌های سه‌بعدی آب‌وهوا و مشاهدات پیشین تلسکوپ‌های دیگر، وجود ابرهای متراکم و مرتفع را نشان می‌دهند که آسمان را هنگام روز و شب می‌پوشانند و همچنین، بادهای استوایی را به نمایش می‌گذارند که گازهای جوی را با سرعت ۵۰۰۰ مایل در ساعت در اطراف سیاره فراخورشیدی «WASP-43 b» ادغام می‌کنند.

این جدیدترین نمایش علم سیارات فراخورشیدی به شمار می‌رود که اکنون با توانایی خارق‌العاده جیمز وب برای بررسی تغییرات دما و تشخیص گازهای اتمسفر در تریلیون‌ها مایل دورتر امکان‌پذیر شده است.

سیاره فراخورشیدی WASP-43 b یک نوع «مشتری داغ»(Hot Jupiter) است. این سیاره هم‌اندازه مشتری عمدتا از هیدروژن و هلیوم ساخته شده و بسیار داغ‌تر از سایر سیارات غول‌پیکر منظومه شمسی است. اگرچه ستاره آن کوچک‌تر و سردتر از خورشید است اما WASP-43 b در فاصله ۱.۳ میلیون مایلی می‌چرخد که کمتر از یک بیست و پنجم فاصله بین عطارد و خورشید است.

با چنین مداری، سیاره از نظر جزر و مدی قفل می‌شود؛ به این معنی که یک طرف آن به طور مداوم روشن است و طرف دیگر در تاریکی دائمی قرار دارد. اگرچه طرف شب هرگز هیچ تابش مستقیمی را از ستاره دریافت نمی‌کند اما بادهای شدید در حال وزش به سمت شرق، گرما را از طرف روز به اطراف انتقال می‌دهند.

از زمان کشف سیاره WASP-43 b در سال ۲۰۱۱، تلسکوپ‌های متعددی از جمله «تلسکوپ فضایی هابل» و «تلسکوپ فضایی اسپیتزر» آن را رصد کرده‌اند. «تیلور بل»(Taylor Bell) پژوهشگر «مؤسسه تحقیقات محیطی منطقه خلیج»(BAERI) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با تلسکوپ فضایی هابل، به وضوح می‌توانیم ببینیم که بخار آب در طرف روز سیاره وجود دارد. هابل و اسپیتزر هر دو نشان دادند که ممکن است ابرهایی در سمت شب وجود داشته باشند اما ما به بررسی‌های دقیق‌تر با تلسکوپ فضایی جیمز وب نیاز داشتیم تا نقشه‌برداری را از دما، پوشش ابر، بادها و ترکیب دقیق‌تر اتمسفر در سراسر سیاره آغاز کنیم.

اگرچه WASP-43 b آن قدر کوچک، کم‌نور و نزدیک به ستاره خود است که تلسکوپ نمی‌تواند مستقیما آن را ببیند اما دوره مداری کوتاه سیاره که تنها ۱۹.۵ ساعت است، آن را برای «طیف‌سنجی منحنی فاز» ایده‌آل می‌کند. روش طیف‌سنجی منحنی فاز شامل بررسی تغییرات کوچک در روشنایی منظومه ستاره-سیاره در حالی است که سیاره به دور ستاره می‌چرخد.

از آنجا که مقدار نور فروسرخ میانی منتشرشده از یک جرم تا حد زیادی به گرمای آن بستگی دارد، داده‌های روشنایی جیمز وب را می‌توان برای محاسبه دمای سیاره مورد استفاده قرار داد.

این گروه پژوهشی به مدت بیش از ۲۴ ساعت از «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) جیمز وب برای اندازه‌گیری نور منظومه WASP-43 در هر ۱۰ ثانیه استفاده کردند. بل توضیح داد: ما با مشاهده کل یک مدار توانستیم دمای طرف‌های متفاوت سیاره را هنگام چرخش در دید محاسبه کنیم. براساس این محاسبات، ما توانستیم نقشه‌ای را از دمای سراسر سیاره بسازیم.

اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که دمای هوای طرف روز سیاره به طور میانگین ​​نزدیک به ۱۲۵۰ درجه سلسیوس است؛ در حالی که دمای طرف شب به ۶۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد و به طور قابل توجهی خنک‌تر است. این داده‌ها به یافتن داغ‌ترین نقطه روی سیاره کمک می‌کنند که از نقطه‌ دریافت‌کننده بیشترین تشعشعات ستاره‌ای، کمی به سمت شرق جابه‌جا می‌شود. این تغییر به دلیل وزش بادهایی رخ می‌دهد که هوای گرم را به سمت شرق حرکت می‌دهند.

«مایکل رومن»(Michael Roman) پژوهشگر «دانشگاه لستر»(University of Leicester) و از پژوهشگران این پروژه گفت: این واقعیت که ما می‌توانیم دما را به این روش ترسیم کنیم، گواه واقعی بر حساسیت و ثبات جیمز وب است.

پژوهشگران برای تفسیر نقشه، از مدل‌های جوی سه‌بعدی پیچیده مانند مدل‌هایی استفاده کردند که برای درک آب‌وهوا و اقلیم روی زمین به کار می‌روند. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که طرف شب سیاره احتمالا در یک لایه متراکم و مرتفع از ابرها پوشیده شده است و این لایه، مانع راه یافتن بخشی از نور فروسرخ به فضا می‌شود. در نتیجه، اگرچه طرف شب بسیار گرم است اما نسبت به زمانی که ابری در آن وجود نداشته، کم‌نورتر و خنک‌تر به نظر می‌رسد.

طیف گسترده نور فروسرخ میانی که توسط جیمز وب گرفته شده است، اندازه‌گیری میزان بخار آب و متان اطراف سیاره را ممکن می‌سازد. «جوآنا بارستو»(Joanna Barstow) پژوهشگر «دانشگاه آزاد انگلستان»(The Open University of UK) و از پژوهشگران این پروژه گفت: جیمز وب به ما فرصت داده است تا دقیقا متوجه شویم کدام مولکول‌ها را می‌بینیم و محدودیت‌هایی را برای فراوانی آنها قائل شویم.

طیف‌های بررسی‌شده نور، نشانه‌های آشکاری را از بخار آب در طرف شب و طرف روز سیاره نشان می‌دهند که اطلاعات بیشتری را درباره تراکم ابرها و ارتفاع آنها در جو ارائه می‌کنند.

همچنین، پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که داده‌ها کمبود متان را در همه نقاط جو نشان می‌دهند. از آنجا که روز برای وجود متان خیلی گرم است، متان باید هنگام شب خنک‌تر، پایدار و قابل تشخیص باشد.

بارستو توضیح داد: این واقعیت که ما متان نمی‌بینیم، به ما می‌گوید که سرعت باد در سیاره WASP-43 b باید به حدود ۵۰۰۰ مایل در ساعت برسد. اگر بادها گاز را از طرف روز به طرف شب سیاره حرکت دهند و دوباره به سرعت بازگردند، زمان کافی برای بروز واکنش‌های شیمیایی تولیدکننده مقادیر قابل تشخیص متان در سمت شب وجود نخواهد داشت.

پژوهشگران معتقدند که به دلیل این اختلاط ناشی از باد، شیمی اتمسفر در سراسر سیاره یکسان است. این نتیجه در پژوهش‌های پیشین که با تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر انجام شدند، مشخص نبود.

این پژوهش در مجله «Nature Astronomy» به چاپ رسید.

در انیمیشن زیر می‌توانید نقشه دمای سیاره WASP-43 b را ببینید.

انتهای پیام